at binmek

çocukken acayip binerdim. (bkz: köy hayatı)

iki ayaklilarina iyi bineriz evelallah :dd

Acayip özlediğim eylem. Mardin’de az koşturmadım.

Verimli bir aktivitedir dengeyi öğrenirsiniz.At sevmeyi öğrenirsiniz.Dıgıdık dıgıdık

Atlara işkence olur diye hiç cesaret edemediğim ama çok istediğim eylem. Bugün de gittik, bizimkini bindirdik o manej alanını turlarken ben de diğer atlara bakayım da kendime göre birini alayım dedim, ay vallahi kıyamadım. Hoca geldi “al birini boktan, sert bir sürüş yapmayacaksın zaten bu onu yormaz” demesine rağmen alamadım. Binenleri seyre daldım. Çocukların binişlerini görmeniz gerek, elin biri yuları tutarken diğeri yanda yere paralel, vücut dimdik ve dıgıdık dıgıdık… çok asil…

uzun zamandır yapmadım ama elim yatkındır, dedem sağ olsun çocukken az üstüme düşmedi bu konuda. yine olsa yine hakkını veririm muhtemelen. 1:42

t: yıllardır heves edip de sonunda yaptığım en mükemmel aktivite. bu hissi tarif edemiyorum, bambaşka bir his. beklediğimden başarılı bir sürüş oldu, her zamanki gibi muhteşem yetenekliyim. :dd çocukluktan beri en çok merak ettiğim şeylerden biri budur. annemin gençliğinde iyi bir binici olduğunu öğrendiğimden beri daha da heves etmiştim. hatta aile hayallerimizden biri müstakil bir ev, bir şeyler ekebilmek için minik bir bahçe ve birkaç attan oluşuyor, hâlâ da öyle. bir ara bunu yapabileceğimiz çok iyi bir fırsatı kaçırmış olsak da o günlerin çok uzak olmamasını ümit ediyorum. diğer her şey gibi. aman neyse işte bugün hayallerime ne kadar uzak olsam da ufaktan bir başlangıç yapmış gibi oldum, keyfim yerinde. :)

Dayımın atı vardı. Bir iki kere egersiz binmiştim çok can yakıyordu o yüzden hemen inmiştim. İlk kez gerçekten bir çiftlikte denk geldim. Herkes midillilere binip fotoğraf çekilip iniyordu. Dedim ben şu ata binmek istiyorum. Getirdi abiler. Bindim biraz yanımda yürüdüler baktılar ben iyi gidiyorum bıraktılar beni. Ben kendi kendime at bindim. Çok keyifliydi.

benim bir an önce bu işi öğrenmem gerekiyor. uzun zamandır isteklerimi ön plana koymadan gelişine yaşıyorum hayatı. kendim için bir şey yapmaya buradan başlayabilirim

özgüven ve özgürlük patlaması yaşatan eylem. minimal kasları çalıştırır, kondisyonu iyileştirir ve terapi görevi görür. özellikle istanbul sarıyer’de kumsalda binilebilir atlar var tadından yenmiyor.